Heb je
vijanden lief
In zijn bekende boek 'Navolging' schreef de Duits christelijke theoloog Dietrich Bonhoeffer dat je, om je vijanden te verslaan, hen ´lief moet hebben en in het bijzonder krachtig voor hen moet bidden´.
De in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog door de nazi's omgebrachte Bonhoeffer citeert in zijn boek de Lutherse (eveneens Duitse) theoloog August Vilmar dat: 'de vervolging van christenen meer en meer zal toenemen, waardoor ook de noodzaak tot bidden voor haar vervolgers toe zal moeten nemen.
Dit gebod, dat we onze vijanden lief moeten hebben en wraak achterwege moeten laten zal noodzakelijk worden in de geestelijke strijd die voor ons ligt en waarin we ons gedeeltelijk al jaren bevinden. In deze strijd gaan liefde en haat elkaar te lijf in een strijd van leven op dood. Het is de dringende noodzaak van elke christen zich hierop goed voor te bereiden.'
De tijd zal komen waarin erkenning van, en leven voor, de levende HEER niet alleen de haat en woede van de wereld zal ontlokken, maar tevens tot sociale banning uit de samenleving, of humane samenleving zoals zij het noemen, zal leiden.
Christenen zullen worden opgejaagd van plaats naar plaats, slachtoffer worden van fysiek geweld, mishandeling en zelfs leiden tot de dood. We naderen met rasse schreden een periode van zowel wijdverspreide geestelijke en fysieke vervolging. Een fysieke vervolging zien we nu al dagelijks in landen als Noord-Korea, Egypte, Syrië, Irak, Indonesië en Iran, met uitschieters in landen waar haar vervolgers een strikt Islamitische leer navolgen.
Maar ook in onze westerse samenleving ligt het gevaar op de loer. Denk naast de 'alledaagse' bespottingen en afwijzingen vanwege je geloof ook aan de opkomst van de Islam tot aan de (vaak bijna militante) atheïstische en antichristelijke stromingen c.q. groeperingen. Zij zijn erop gericht op allerlei manieren het christelijke geloof en haar Bijbelse normen en waarden uit te roeien. Deze zelfde normen en waarden die onze vrije samenleving hebben helpen opbouwen (zorgden voor een gedeeld normbesef) worden in snel tempo ontmantelt met als gevolg dat samenlevingen moreel instorten.
Toch moeten wij, bijbelgetrouwe volgelingen van Jezus, niet terugslaan met pijn en woede, ondanks dat onze 'opponenten' dat misschien liever wel zouden zien om zo op hun 'moral ground' te komen. Want er staat in Romeinen 12:19 geschreven: 'Wreekt jezelf niet, geliefden, maar laat plaats voor de toorn, want er staat geschreven: Mij komt de wraak toe. Ik zal het vergelden, spreekt de HERE'
Maar hoe wordt het geestelijk gevecht dan uitgevochten?
Het antwoord is simpel maar tegelijk o zo moeilijk: middels gebed tot onze HEER. Maar met welk gebed en onder welk lofzang zal dat dan in vredesnaam zijn hoor ik je denken? Het zal het gebed van naastenliefde zijn voor de personen die ons omsingelen, ons met ogen vol met vurige haat aankijken en die misschien zelfs al hun handen opheffen om ons te doden. Het zal een gebed zijn van liefde en vrede voor deze verwoestende en verwilderde zielen, een gebed opdat zij dezelfde liefde, vrede en rust die wij ervaren mogen leren kennen, een gebed die het diepst van hun ziel binnendringt en hun harten zal verscheuren met meer verdriet om berouw dan wat zij ons kunnen aandoen.
Ja de gemeente, die als lichaam van Jezus Christus met smart wacht op zijn HEER en Heiland en als een bruid de tekenen van de tijd met snelheid op zich af ziet komen, moet zich met alle kracht en volharding en in de volledige wapenrusting van Gods Heilige Geest richten op dit gebed van liefde.
Niet zozeer omdat wij dat als simpele mensen uit onszelf zo makkelijk kunnen of altijd nou zo graag willen, maar omdat het in de eerste plaats een gebod is van onze HEER en het in de tweede plaats ook tot onze eigen redding zal zijn, wat het 'onze Vader' duidelijk illustreert:
'Vader, vergeef ons onze zonden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren'.
Want we mogen niet vergeten dat wij in niets beter zijn dan onze vervolgers, het verschil tussen hen en ons is dat wij in de genade door de HEER zijn opgenomen als Zijn kinderen. Iets wat iedereen van nature ontbeert en niet door eigen werken verkregen wordt, maar enkel en alleen door de goedheid van onze Hemelse Vader.
Broeder Yun uit China schrijft het volgende in zijn boeiende levensverhaal in zijn boek 'De hemelse man':
'Het zijn niet de christenen die ter wille van de HEER in de gevangenis zitten die lijden. Als mensen mijn getuigenis horen, zeggen ze vaak: 'Het moet een vreselijke tijd voor u geweest zijn toen u in de gevangenis zat.' Ik antwoord dan: 'Hoe bedoelt u? Ik was daar samen met Jezus en vond overweldigende vreugde en vrede in de intieme omgang die ik met Hen had'.
De mensen die echt lijden zijn de mensen die Gods volmaakte aanwezigheid nooit zullen ervaren. Om Gods aanwezigheid te ervaren moeten we ook de weg van moeilijkheden en lijden gaan - de weg van het kruis. Misschien wordt je niet geslagen of gevangengenomen vanwege je geloof, maar wellicht krijg je in het dagelijks leven wel te maken met bespotting, laster of afwijzing vanwege je geloof in Hem. Als je met zulke beproevingen te maken krijgt, moet je er niet van wegrennen of tegen vechten. De sleutel is dat je ze omhelst, als waren het vrienden. Als je dit doet, zult je absoluut Gods aanwezigheid en hulp voortdurend ervaren.